حسن اسحاقی

…در بسته

او ماند و فقط یک زن تنها ، در بسته…
باید برود، پس چه کند با در بسته؟!
یک صحنه، دو بازیگر و یک نقش، و آرام
یک گوشه نشسته به تماشا در بسته
هر بار به هر راه که رفت آه… امیدش
از هر طرفی خورد به صدها در بسته
[ابلیس در این ثانیه ها زیر لبش گفت:
(لا حول ولا قوه الا) در بسته]

هی می دود و می دود افسوس چه آرام
طی می شود این فاصله ها تا در بسته
یک دست به پیراهن و یک دست به در بود
تقصیر کدام است؟! زلیخا؟! در بسته؟!
حالا همه جا غرق سکوتی شده، ای کاش
دیوار دهن وا بکند یا در بسته
ناگاه دلش خواست که از آخر قصه
بیرون بکشد پای خودش را در بسته…

این مرد دلش مال خودش نیست، ببخشد
حالا چه ته چاه، چه اینجا، در بسته-
-برخانه ی قلبش زده و راه نداده
جز روح خدا هیچ کسی را دربسته
محکوم شد اما  طرفش را نگرفتند
نه زن، نه خود او و نه حتی در بسته
حالا همه رفتند و در این گوشه ی زندان
تنها خود او ماند و خدا، با در بسته
تیرماه 87-حسن اسحاقی
کرج