شب، تار شب، بیدار شب، سرشار است. زیباتر شبی برای مردن.آسمان را بگو از الماس ستارگانش خنجری به من دهد.شب، سراسر شب، یک سر ازحماسه دریای بهانه جو بیخواب…
آسمان را بگو از الماس ستارگانش خنجری به من دهد.
شب، سراسر شب، یک سر ازحماسه دریای بهانه جو بیخواب مانده است.
دریای خالی دریای بی نوا …
جنگل سالخورده به سنگینی نفسی کشید و جنبشی کرد و مرغی که از کرانه ماسه پوشیده پر کشیده بود غریو کشان به تالاب تیره گون در نشست. تالاب تاریک سبک از خواب بر آمد و با لالای بی سکون دریای بیهوده باز به خوابی بی رؤیا فرو شد…
جنگل با ناله و حماسه بیگانه است و زخم تر را با لعاب سبز خزه فرو می پوشد.
حماسه دریا از وحشت سکون و سکوت است.
شب تار است شب بیمار ست از غریو دریای وحشت زده بیدار است شب از سایه ها و غریو دریا سر شار است، زیبا تر شبی برای دوست داشتن.
با چشمان تو مرا به الماس ستاره های نیازی نیست، با آسمان بگو
منبع : درج
