لیلی محمدی
در میان شعله ى صبرم شکیبا مانده ام
همچنان در پیله ام در حال اغما مانده ام
گفته ام تا خود بیاید پیله ام را وا کند
گرچه دیگر ناتوان در گوشه ایی وا ماند ه ام
نبضم از روزی که رفته نت به نت باطل زده
مانده ام بی او چگونه من سر پا مانده ام
می رسم هر شب به او اما میان خوابها
کاش رویایی ببینم نزد او جا مانده ام
عکس لبخند مرا انگار با خود برده بود
من مونالیزای غمگینم که تنها مانده ام
خیره ام بر غربتم شاید بیابم ان رفیق
ان رفیقی که به عشقش تا به اینجا مانده ام
لیل
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
