ای عـجــب! ایـن راه نـه راه خــداســتزانـکـه در آن اهـرمـنـی رهـنـمـاســتقــافــلــه بــس رفــت از ایـن راه، لـیـککس نشـد آگاه که مقـصـد کجـاسـتراهــر…
ای عـجــب! ایـن راه نـه راه خــداســت | زانـکـه در آن اهـرمـنـی رهـنـمـاســت |
قــافــلــه بــس رفــت از ایـن راه، لـیـک | کس نشـد آگاه که مقـصـد کجـاسـت |
راهــروانــی کـــه دریــن مـــعـــبـــرنـــد | فـکـرتــشـان یـکـسـره آز و هـواســت |
ای رمــه، ایـن دره چــراگــاه نــیـســت | ای بـره، این گرگ بـسی ناشتـاسـت |
تــا تــو ز بــیــغــولــه گــذر مــیــکــنــی | رهــزن طـــرار تـــو را در قــفـــاســـت |
دیــده بـــبـــنــدی و درافــتــی بـــچــاه | این گنه تـسـت، نه حـکـم قـضـاسـت |
لــقــمــه ســالــوس کــرا ســیــر کــرد | چـند بـر این لقـمه تـو را اشـتـهاسـت |
نــفــس، بــســی وام گــرفــت و نــداد | وام تــو چـون بــاز دهـد؟ بــیـنـواسـت |
خــانــه جــان هـرچــه تــوانـی بــســاز | هرچه تـوان ساخت درین یک بـناست |
کـعـبــه دل مـســکـن شــیـطـان مـکـن | پـاک کن این خـانه که جـای خـداست |
پــیـرو دیـوانـه شـدن ز ابــلـهـی اسـت | مـوعـظـت دیـو شـنـیـدن خــطـاســت |
تــا بــودت شـمـع حــقـیـقـت بــدسـت | راه تــو هـرجــا کـه روی روشـنـاسـت |
تــا تــو قـفـس ســازی و شـکـر خــری | طــوطــیـک وقــت ز دامــت رهـاســت |
حــمــلــه نــیـارد بــتــو ثــعــبــان دهــر | تـا چـو کـلیمی تـو و دینت عـصـاسـت |
ای گـــل نـــوزاد فـــســـرده مـــبــــاش | زانـکــه تــو را اول نـشــو و نـمـاســت |
طــائر جــانـرا چــه کــنـی لــاشــخــوار | نزد کـلاغـش چـه نشـانی؟ هماسـت |
کــاهـلــیـت خــســتــه و رنـجــور کــرد | درد تـو دردیسـت کـه کـارش دواسـت |
چـــــــــاره کـــــــــن آزردگـــــــــی آز را | تــا کـه بــدکــان عــمـل مـومـیـاســت |
روی و ریــا را مـــکـــن آئیــن خـــویــش | هرچـه فسـاد اسـت ز روی و ریاسـت |
شـوخ تـن و جـامـه چـه شـوئی همـی | ایــن دل آلــوده بــه کــارت گــواســت |
پـــای تــو هــمــواره بـــراه کــج اســت | دست تو هر شام و سحر بر دعاست |
چـشـم تـو بــر دفـتـر تــحـقـیـق، لـیـک | گـوش تــو بــر بــیـهـده و نـاسـزاسـت |
بـــار خـــود از دوش بـــرافـــکـــنــده ای | پـشت تـو از پـشته شیطان دوتـاست |
نــان تــو گــه ســنـگ بــود گــاه خــاک | تــا بــه تــنــور تــو هـوی نــانــواســت |
ورطــه و ســیـلــاب نــداری بــه پــیـش | تـا خـردت کشتـی و جـان ناخـداسـت |
قــصــر دل افــروز روان مـحــکـم اســت | کـلـبـه تـن را چـه ثـبــات و بــقـاسـت |
جـان بـتـو هرچـنـد دهـد مـنـعـم اسـت | تـن ز تـو هـرچـنـد سـتــانـد گـداسـت |
روغــن قــنــدیــل تــو آبــســت و بــس | تـیـرگـی بــزم تـو بـیـش از ضـیـاسـت |
مــنـزل غــولــان ز چــه شــد مــنـزلــت | گــر ره تــو از ره ایــشــان جــداســت |
جـهـل بــلـنـدی نـپـسـنـدد، چـه اسـت | عـجـب سـلـامـت نـپـذیـرد، بــلـاسـت |
آنـچــه کـه دوران نـخــرد یـکـدلـیـســت | آنــچـــه کــه ایــام نــدارد وفـــاســـت |
دزد شـد این شـحـنـه بـی نـام و نـنـگ | دزد کــی از دزد کــنــد بــازخــواســت |
نزد تـو چـون سـرد شـود؟ آتـش اسـت | از تـــو چـــرا درگـــذرد؟ اژدهـــاســـت |
وقـــت گــرانــمــایــه و عـــمــر عـــزیــز | طعمه سـال و مه و صبـح و مساست |
از چــه هـمـی کــاهـدمـان روز و شــب | گـر کـه نه ما گندم و چـرخ آسـیاسـت |
گر که یمی هست، در آخر نمی است | گر که بـنائی اسـت، در آخـر هبـاست |
مــــا بــــره آز و هــــوی ســــائلــــیـــم | مـورچــه در خـانـه خـود پــادشـاسـت |
خـیـمـه ز دسـتـیـم و گـه رفـتـن اسـت | غـرق شـدسـتـیم و زمـان شـنـاسـت |
گــلــبــن مــعــنـی نــتــوانـی نـشــانـد | تـا کـه درین بـاغـچـه خـار و گـیـاسـت |
کـشـور جــان تــو چــو ویـرانـه ایـســت | ملک دلـت چـون ده بـی روسـتـاسـت |
شـــعـــر مــن آیئنــه کـــردار تـــســـت | نــایـد از آئیـنــه بــجــز حــرف راســت |
روشـنی اندوز که دلرا خـوشـی اسـت | مـعــرفـت آمـوز کـه جــانـرا غـذاســت |
پــــایـــه قـــصـــر هـــنـــر و فـــضـــل را | عــقــل نــدانــد ز کــجــا ابــتــداســت |
پـــــــرده الـــــــوان هــــــوی را بـــــــدر | تـا بــپـس پـرده بــبــیـنـی چـهـاسـت |
بـــه کــه بـــجــوی و جــر دانــش چــرد | آهـوی جــانـسـت کـه انـدر چـراسـت |
خـــیــره ز هــر پـــویــه ز مــیــدان مــرو | بـــا فــلــک پـــیــر تـــرا کــارهــاســت |
اطـــلـــس نـــســـاج هـــوی و هـــوس | چـون گـه تـحـقـیـق رسـد بـوریـاسـت |
بـــیــهــده، پـــرویــن در دانـــش مـــزن | بـا تـو درین خـانه چـه کس آشناسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج