اندیشه های آتشین من در خلوت آن صبح ابر آلود خواب مرا آویختند از دل بیداری من در فروغ لاجوردین سحرگاهان بر طاق رنگین عنکبوتی ساده را دیدم کز آسمان ، در…
اندیشه های آتشین من در خلوت آن صبح ابر آلود خواب مرا آویختند از دل بیداری من در فروغ لاجوردین سحرگاهان بر طاق رنگین عنکبوتی ساده را دیدم کز آسمان ، در ریسمان آویخت وز ریسمان ، سوی زمین آمد به دشواری من نیز کوشیدم که از اندوه بگریزم وز خویشتن بیرون روم ، یا در خود آویزم اما ، به زودی گم شدم چون قطره ای ناچیز در آبشار گریه ی باران در آبشاری چون بلور بیکران : جاری باران : فضا را از غمی خاکسترین انباشت باران : مرا در خود فروپیچید باران : دلم را تیره کرد از آب سیه کاری دیدم که بغضی ناگهانی در گلوی من مانند چنگ گربه ای خاموش و خشماگین راه نفس را بست و با زخم جگر سوزش در من مبدل کرد زاری را به بیزاری دیدم که در زندان تاریک فراموشی در چاردیوار شب غربت چندان گرفتارم که بعد از چاره جویی ها راهی به آزادی ندارم زان گرفتاری دیدم که چون رقاصکی مسکین بر محور زنجیر پولادین در شادی و اندوه می رقصم با تیک تک ساعت سنگین دیواری دیدم که خاکی مطمئن در زیر پایم نیست اما نگاهی منتظر بر آسمان دارم دیدم که همچون واژگون بختان حلق آویز بر قله ی بی رحم تنهایی مکان دارم وز ناامیدی می گریزم سوی ناچاری ناگاه ، بانگ تیز ناقوس سحرگاهان چون سوزنی با رشته ی پنهان برج کلیسا را به اوج آسمان پیوست وز آسمان بیکران تا آستان من بانگش طنین افکند در آفاق زنگاری آنگاه ، من در گرگ و میش صبحدم دیدم کز مغز شب ، اندیشه ای روشن چون عنکبوتی آتشین ، از طاق بی خورشید در من فرود آمد به هوشیاری گفت ای دل اندوهگین ، ای دیده ی بیدار دیگر ، زمان آرمیدن نیست زیرا که بانگ ساعت شماطه ی تاریخ هر لحظه ، از آفاق ناپیدا در آسمان نیلی اینده می پیچید برخیز ! تا این ضربه ها را نیک بشماری
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
