فاطمه کاظمی رحمت آبادی
فاطمه کاظمی رحمت آبادی ( نام مستعار: ققنوس)
متولد 1 مرداد 1366 در شهرستان اردستان
محل زندگی: شهر اصفهان
نام اثر: پیمودن راه عشق
تحصیلات:
لیسانس زیست شناسی عمومی از دانشگاه آزاد اسلامی فلاورجان
فوق لیسانس سیستماتیک و اکولوژی گیاهی از دانشگاه اصفهان
علایق:
نوشتن
موسیقی
مطالعه و تحقیق و پژوهش علمی
طبیعت
گیاهان
بسم الله الرحمن الرحیم
شماره 1 (قطعه ای از کتاب پیمودن راه عشق)
شکر تو را پروردگارم
که چون رخصت هستی ام دادی
ندمیدی در کالبدم
جز عشق.
به سینه ام نرفت نفسی
جز نسیم عشق.
چشم نگشودم
جز به اذن عشق.
ندیدم در باغ وجودم روییدنی
جز روییدن گل عشق.
نشنیدم در آن
جز نغمه های مرغ عشق.
نبوییدم
جز عطر مشک آهوی تیزپای عشق.
بر زبانم جاری نشد کلامی
جز سرودن شعر ناب عشق.
کف بر زمین نگذاشتم و قامتم به راستی نرفت
جزبه یاری عشق.
نزدم گامی بر تن زمین
جز به نیروی عشق.
نخواهم داشت حیاتی
جز به داشتن شور و شوق عشق.
به سوی ابدیت نروم
جز نشسته بر بال فرشته عشق
شماره2
سپاسگذارم خدا! چه طلوع زیبایی
پر از شادی و نشاط ! لبریز شیدایی
چه نسیمی می وزد از جانب عشق
رقص برگ و پرواز پرنده ! چه رویایی
چشم آسمان باز شد زیر پلک خمار ابر
جوشش عشق زچشمه خون آلود دهر
بیا و برخیز! خواب کن ظلمت شب
طلوع زیباییست! بخند و بگو به هر
شماره3
در تاریکی و ظلمت خفته بودم! در تنهایی سوت و کور!
زندگی ام آماج درد بود و رنج بوی تو کشاندم به سوی نور
جسم و روحم افسرده و ملول! شفای زندگی! تویی همه وجود!
اندوه عشق مرا کشت و عریان به خاکم برد تویی تنها بهانه ام برای وجود!
دوستت دارم ای تنهای تنها! وعده گاهت همه آغاز نور!
روی سیهم دیدی و عشق باریدی بعد آن طوفان همه روز و همه جور
تنهایی و اندوه برفت! وقتی تو نشستی بر کشتی وجود
روی سبزه و نوازش نسیم! آغوش تو مرا از گور ربود!
زندگی همه لحظه اش عشق شد! وقتی به کشتی تو نشستم در این گرداب کور!
بدون تو هیچ و هیچ و همه چیز هیچ! عاشق بی تاب! بگو کجاست روی نور؟
شماره 4
سپاس گویم تورا پروردگارم
که هرچه دوست دارم از تو دارم
به هر رنگ و به هر نقش و نگاری
چه عشقی دارم از لطف تو دارم
اگر جایم به عالم نقطه باشد
در آغوش تو عالم زیر پایم
کمر بسته به طاعت همتم گر
چه بی مقدار و بی نا گشته جانم
ببرم روی امید از دو عالم
چو می دانم تویی ناظر به حالم
سپاس تو، سپاس تو نگارم
نبستی درب رحمت با گناهم
تو بخشیدی و من هر روز و هر روز
شراب عشق نوشیدم به کارم
پرنده پر زد و عشق تو آمد!
شکست زنجیر اندوه از دو پایم
به آغوشت جهیدم، بحر عشقت
به آغوشم درآمد روی جانم
تو گر هستی و هستی ! عالمی را
به خاکستر نمودی زیر پایم
که ای ققنوس برخیز وقت آن است
که بازآیی به هستی در پناهم
