فرشاد شرفی

فرشاد شرفی

فرشاد شرفی
متولد ۲۰خرداد ۷۳ در شهر همدان می باشد.
تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته ی راهنمایی و مشاوره دانشگاه رازی کرمانشاه ب اتمام رساند.
از سال ۱۳۹۵فعالیت در زمینه ی شعر را آغاز کرده و در اردیبهشت ۱۳۹۶به عضویت در انجمن ادبی شهید آوینی همدان در آمد
از میان قالب های شعری به رباعی و غزل علاقه نشان داده و به فعالیت در این قالب ها پرداخت

او همچنین در بهمن ماه ۱۳۹۶ در هشتمین عصر شعر زمستانه انجمن ادبی شهید آوینی که از مهم ترین برنامه های ادبی غرب کشور است و با حضور شاعران برتر استانی و کشوری  برگزار میشود شرکت کرده و به شعر خوانی پرداخت

1
در خاطره های رفته هستی با من
نزدیک ترین ستاره هستی تا من

از بس که تنیده ای به من مشکوکم
ای درد بگو تو زنده هستی یا من؟

2
بر دیدن من همیشه عادت دارد
از دور شدنم مدام شکایت دارد

یک لحظه جدا ز حال بی تابم نیست
غم با دل من عجب رفاقت دارد

3
امروز سراسیمه و آشفته روانم
فردا که رسد بر غم خود خنده زنانم

گاهی غم دل دارم و گاهی به سرم شوق
من شادترین آدم غمگین جهانم

4
چون قایقی گمگشته در دریای طوفانی
در چنگ چشمانت منم یک مرد زندانی

در من تماشا کن نشانی های عشقت را
یک شهر خاموشم که دارم شکل ویرانی

در سینه ام آهی ز تنهایی صدایت زد
آهی که درکش را نه میفهمی، نه میدانی

من مثل یک شعرم پر از احساس تنهایی
شعری که سطری را از آن حتی نمی خوانی

ای آخرین ناجی شب های پر از دردم
میخواهمت، میخواهمت، گر چه نمی مانی

5
این حس غم انگیز درونم،گذری،نیست
مهمان دلم گشته و فکر سفری نیست

در کوچه تنهایی من شب چه دراز است
شب را سپری میکنم اما سحری نیست

از حال من حتی خبری هم که بگیری
جز بی خبری از همه عالم خبری نیست

ای مرگ نکوب آب به هاونگ که در من
جانی که از این سینه تو باید ببری نیست

غمگین ترین حالت تنها شدن این است
قفل قفست باز و تو را بال و پری نیست