توصيف آرايه:
هر گاه دو لفظ آورند كه هر يك، مقلوب ديگرى باشد، آن را قلب نامند. مانند:
| هر شبنمى در اين ره صد بحر آتشين است | دردا كه اين معما شرح و بيان ندارد |
كه در آن كلمۀ« هر»، مقلوب يا واژگونۀ كلمۀ« ره» مى‌باشد و بالعكس.
و مانند« كى» و« يك» در اين بيت:
| كى شعر تر انگيزد خاطر كه حزين باشد | يك نكته از اين دفتر گفتيم و همين باشد |
