میترا سادات دهقانی

میترا سادات دهقانی

 میترا سادات دهقانی متولد خردادماه ۱۳۶۹ در سمنان و فارغ التحصیل رسته مهندسی مکانیک.
 شروع فعالیت من در حوزه ی شعر  به سال ۸۶ برمیگردد. اما متاسفانه در این مدت برای چند سال شعر را کنار گذاشته ام اگرچه از سال نود و سه جدی تر به آن پرداخته م.
برگزیده جشنواره های کشوری دانش اموزی در سالهای ۸۳ و ۸۴ بوده ام و همچنین چندین دوره برگزیده جشنواره منطقه ای شاهوار .
 در اکثر کنگره های استانی  بعنوان برگزیده حضور داشته ام.
عضو ششمین دوره ی شعر جوان کشور (افتابگردانها) هستم و در جلسات حوزه ی هنری سمنان حضور مستمر دارم.

نمونه اشعار

1

نريز باده که دستي به زلف يار ندارم
دلم گرفته و کاري به روزگار ندارم

کدام کوچه ي تنگي! کدام کافه ي دنجي!
که هيچ جاي جهان با کسي قرار ندارم

نشسته گرد به خانه نگير خرده که من هم
مسافري که بگيرد مرا به کار ندارم

ببند پنجره ها را، ببند پنجره ها را
به روي من که اميدي به انتظار ندارم

بگو به مرگ بگيرد تمام هستي من را
به جز فراق که چيزي در اختيار ندارم

اگر به خانه ي من آمدي چراغ بياور
که هيچ صبح سپيدي به شام تار ندارم

2

نه کفشِ تازه نه شال و کلاه مي خواهند
مسافران غمت سرپناه مي خواهند

بگو کجاي جهاني؟ کدام شهر؟ بگو
قطارهاي جهان ايستگاه مي خواهند

نشانده چشم تو ما را به روزگار سياه
ستاره ها همه جا را سياه مي خواهند

بلند شو بتکان دامن خودت را ابر!
که عشق هاي جوان زادگاه مي خواهند

بيا که پنحره ي کور خانه ها هر صبح
از آسمان تو شوق نگاه مي خواهند

چه فرق مي کند اين که تو کيستي! مردم
شب از تو زاهد و روز از تو شاه مي خواهند

شراب با تو حلال است و آب بي تو حرام
هر آنچه را تو بگويي بخواه مي خواهند

3

جز تويي که هميشه در سفري، همه در فکر آمدن بودند
دلخوشي هاي ساده ي دنيا ، همه يک روز مال من بودند

هر طرف را نگاه مي کردم همه از رفتن تو مي گفتند
پنجره، پله ها، در و ديوار، همه با کوچه همسخن بودند

رفتي و قطره قطره آب شدم! کوه بودم ولي خراب شدم!
گفته بودي که نسل در نسلت، همه فرهاد کوهکن بودند!

گر چه دنيا براي من مي بافت، دستکش هاي تازه اي اما
دستهايت نبود و هر پاييز، دست هايم چه بي وطن بودند

دست بر صورتم کشيدم باز، من در آيينه پيرتر شده ام
اين لب و چشم و بيني و ابرو، روزگاري چقدر زن بودند!

ميترا_سادات_دهقاني