سهراب عرب زاده.سرگشته. – عاشقم باش که من عاشق چشمان تو ام

مو پریشان نکنی باز پریشان تو ام

دل “تو” سوره ی یاسین لبِ “تو” آیه ی عشق

شاد و سرخوش بخدا از دل رحمان تو ام

عشق چون سور دمد کور کند عاشق خود

عاشقی کن گل من دست به دامان تو ام

دل به دل راه ندارد نشوی وابسته

راه دارد دل ما بسته به ایوان تو ام

لب و دندان شکر بار نداری و چنین کشته

مثل فرهاد منم کشته و بی جان تو ام
سرگشته
……. …… …… ……
هر که بر عشق کسی دست درازی بکند

بیخودی پای کسی بنده نوازی بکند

بخدا پست تر از پست تر از پست تر است

هر که بر قلب کسی سوز و گدازی بکند

کاشکی نطفه نمی بست همان شب پدرش

آن که با یار کسی غمزه و نازی بکند

آی نامرد کجا رفته حیایت که هنوز

ساکتی تا که کسی همهمه سازی بکند

بهتر این است که از درد روایت نکنم

کاش درمان مرا الکل رازی بکند
سرگشته