اندام و لب و چشم و رخِ یار قشنگ است
بردار دل از غیر که دلــدار قشنگ است
بردار دل از غیر که دلــدار قشنگ است
زخـــــم تن مجروح شده بهبود بیابد
وقتی کـــه طبیب دل بیمار قشنگ است
گاهی که چنین غوطــه ورم در دل رؤیا
در حجــم خیالم در و دیوار قشنگ است
آن لحظه کــه در باره ی عشقم بنویسم
بر صفحه ی کاغذ خط خودکار قشنگ است
ای کاش قبولــــــم بکند در پس پرچین
زیرا نفسی وعـده ی دیدار قشنگ است
آندم که صبا می وزد ازحـومه ی شیراز
در باغ اِرم رقـــص سپیدار قشنگ است
آنکس که مرا روز ازل جذب خودش کرد
از جنس غزل باشد و بسیار قشنگ است
روزی که عسل ردّ شود از طول خیابان
در حال گـذر کوچه و بازار قشنگ است
شاعر علی قیصری
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
