چــو غــلـام آفــتــابــم هـم از آفــتــاب گـویـمنه شبم نه شب پرستم که حدیث خواب گویمچـو رسـول آفـتـابــم بــه طـریـق تـرجـمـانـیپـنـهـان از او بــپـر…
| چــو غــلـام آفــتــابــم هـم از آفــتــاب گـویـم | نه شبم نه شب پرستم که حدیث خواب گویم |
| چـو رسـول آفـتـابــم بــه طـریـق تـرجـمـانـی | پـنـهـان از او بــپـرسـم بـه شـمـا جـواب گـویـم |
| بـه قـدم چـو آفـتـابــم بـه خـرابـه هـا بــتـابـم | بــگــریـزم از عــمــارت ســخــن خــراب گــویـم |
| بـه سـر درخـت مانم که ز اصـل دور گشـتـم | بــه مـیـانـه قــشــورم هـمــه از لــبــاب گــویـم |
| من اگر چه سیب شیبم ز درخت بـس بلندم | من اگـر خـراب و مـسـتـم سـخـن صـواب گـویم |
| چو دلم ز خاک کویش بـکشیده است بـویش | خـجـلـم ز خـاک کـویـش کـه حـدیـث آب گـویـم |
| بــگـشـا نـقـاب از رخ کـه رخ تــو اســت فـرخ | تـو روا مـبــیـن کـه بــا تـو ز پــس نـقـاب گـویـم |
| چو دلت چو سنگ باشد پر از آتشم چو آهن | تـو چـو لطف شیشه گیری قدح و شـراب گویم |
| ز جــبــیـن زعــفــرانـی کـر و فـر لـالـه گـویـم | بـه دو چـشـم نـاودانـی صـفـت سـحـاب گـویم |
| چــو ز آفـتــاب زادم بــه خــدا کـه کـیـقـبــادم | نه بـه شـب طـلـوع سـازم نه ز مـاهتـاب گـویم |
| اگرم حـسـود پـرسـد دل من ز شـکر تـرسـد | بــه شــکـایـت انـدرآیـم غــم اضــطــراب گـویـم |
| بــر رافـضـی چـگـونـه ز بــنـی قـحـانـه لـافـم | بــر خــارجــی چــگــونـه غــم بــوتــراب گــویـم |
| چـو ربـاب از او بـنالد چـو کمانچـه رو درافـتـم | چـو خـطیب خطبـه خواند من از آن خطاب گویم |
| بـه زبــان خـمـوش کـردم کـه دل کـبـاب دارم | دل تــو بــســوزد ار مــن ز دل کــبـــاب گــویــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
