سلام بر بزرگان و عزیزان سایت شعرنو
چند جمله پیرامون مسائل دیروز سایت عرض می کنم و شما را به خیر و ما را به ملامت!
قبل از هرچیز لازم می دانم صمیمانه از دوست گرامی و مخاطب ناگهانی عرایض دیروزم مهدی خطیبی بردبار عذرخواهی کنم.
متأسفانه یا خوشبخاتانه سایت شعرنو با حجم عظیمی از شاعران و مخاطبان مواجه شده که با سالهای گذشته ی خود به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.حجم اشعار ارسالی از یک طرف و بررسی آنها از طرف دیگر نیاز به همراهی و همکاری شبانه روزی دوستان و اعضای خوب سایت دارد که این امر با توجه به مشغله ها و دغدغه های عزیزان به صورت کامل میسر نمی شود.از طرف دیگر اکثیرت اعضا با نگرشی مدرن به دنیای مجازی،برای حضور در مجموعه،اقدام به پرداخت حق اشتراک می کنند که در مقابل توقع انتشار آثار خود را نیز دارند.دوستان از ظرفیت صفحه اول و محدودیت زمانی آن به خوبی آگاهی دارند.ترافیک اشعار ارسالی تایید کنندگان را براین می دارد تا تعدادی از اشعار را به دلیل نداشتن استانداردهای لازم رد کنند که این امر موجبات نارضایتی دوستانی که حق اشتراک پرداخت کرده اند را فراهم می کند.در نتیجه سیل ایمیل های اعتراضی به سمت مدیران تایید روانه می شود که در این بین برخی دوستان هم با کم لطفی تمام کار را به فحاشی و الفاظ ناروا می کشانند.در چنین فضایی و با این فشارهای روانی مهدی عزیز خطیبی در نوشته ای منطقی اقدام به توصیف شرایط سایت و معرفی تیپ مخاطبان آن نمودند.مخاطبانی که به طبع،همه شاعر نیستند و اکثریت قریب به اتفاق آنها فقط علاقه به مطالعه شعر دارند.کامنت اول بنده برای ایشان صرفاً در اعتراض به وضع موجود و البته توأم با مقداری عصبانیت از اتفاقات پیش آمده ارسال شد که در آن به هیچ وجه قصد اهانت و یا بی احترامی به این بزرگوار نبود.اما طبق اصل “زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد” حرفهایی زده شد که نباید…
اشتباه بنده عنوان کردن مسائل خصوصی پشت پرده ی سایت در فضای عمومی بود که به این علت مجدداً صمیمانه از مهدی خطیبی عزیز عذرخواهی می کنم.
دوست عزیز و همراه گرامی شوان کاوه هم در واکنش به این مسائل،اقدام به خداحافظی از سایت نمود و امید صباغ نو را هم با خودش برد.نام دوست و همشهری عزیزم رضا کرمی در جمع وداع کنندگان بیش از پیش فضای موجود را برایم غیر قابل تحمل کرد.
سخن کوتاه می کنم
به قول شاعر:
من بد کنم و تو بد مکافات دهی
پس فرق میان من و تو چیست بگو…
جنابان خطیبی،کرمی و کاوه!
اگر قرار باشد کسی هم از مجموعه خارج شود عامل بحران است نه کسانی که به نوعی در این بحران ناخواسته مورد هدف قرار گرفته اند.تمام آروزی من ترسیم یک شعرنو آرمانی با بار علمی مناسب است که بدون حضور شما عزیزان میسر نخواهد شد.عدم حضور شما دوستان که حقیقتاً وزنه های این سایت به شمار می آیید ضربه ای بزرگ بر پیکیره ی سایت خواهد بود.
هین جا ضمن عذرخواهی از شما،برادرانه خواهش می کنم از این تصمیم برگردید که این نه تنها خواهش من بلکه خواسته ی تمام اعضای فهیم این مجموعه است.من هم باید خلوتی پیدا کنم تا یاد بگیرم در کشورم ایران چگونه باید بگذارم و بگذرم…
شاد باشید و باشید
برادر کوچک شما
حامد بهاروند
عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود
جوینده عشق بی عدد خواهد بود
فردا که قیامت آشکارا گردد
هر دل که نه عاشق است رد خواهد بود…
بخش نقد ادبی | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
