شروود اندرسن،Sherwood Anderson

شروود اندرسن،Sherwood Anderson

آندرسن در سال ۱۹۳۳
زمینهٔ کاری داستان کوتاه
زادروز ۱۳ سپتامبر ۱۸۷۶
کمدن، اوهایو، ایالات متحده
مرگ ۸ مارس ۱۹۴۱ میلادی (۶۴ سال)
کولون، پاناما
ملیت آمریکایی
علت مرگ پریتونیت
پیشه نویسنده

***********************

 

پدر داستان مدرن امریکا

نگاهی گذرا به زندگی و آثار «شروود اندرسن»
تبار نویسنده‎های پس از جنگ جهانی اول امریکا، (مثل کلاسیکهای‎ روس) بنائی تازه بنیاد کردند-چه آن گروه شیکاگوئی و چه آنها که به‎ پاریس عزیمت کردند-سخنی تازه. دنیائی تازه و جهان‎بینی‎یی بس نو آئین داشتند.

با همه‎ی جدائیها که بین “پاند” هست و “سندبرک” و “آندرسن” و “استاینبک” ؛ در حرفها و دیدارها و دنیاها یگانگی هست. (همانطور که بین پوشکین، داستایفسکی و گوگول، چخوف) گوئی همه فرزندان یک خانواده بوده‎اند و یک سرنوشت: همه‎ شورگریزو سفر داشته‎اند، منظم درس نخوانده‎اند، تهیدست بوده‎اند؛ روزنامه‎فروش و پادو و سرباز و دست آخر رزونامه‎نویس بوده‎اند. به‎ دانشگاه که رفته‎اند، نه دانشجویان پر کاری بوده‎اند و نه مسند” انتلکتول” را، در دارالعلم‎ها حرمت گذاشته‎اند.

در عوض، “زبان” فلوبرو بالزاک-و گاه دیگران را-خوب میدانسته‎اند.

“ویتمن” و “پو” ، “درایزر” و “تواین” و “ملویل” را آنچنان می‎شناختند که متولیهای کرسی‎دار-کسی چه می‎داند، شاید سخن از ادبیات و دانش امروز هم داشته‎اند و ما خبر نداریم! -خوابش را هم نمی‎دیده‎اند. فاکنر یکوقت رئیس پست شد و در این فن، بی استعدادی غریبی نشان‎ داد: حال‎آنکه اغلب آن اساتید در وکالت و وزات و شرکت در “امور” استادتر بوده‎اند. “جنگ” های قطور آمریکائی سند گویای ماست.

سپتامبر ۱۸۷۶ شروود اندرسن در شهر کامدن Comden ، اهایو دنیا آمد “قصه‎ی قصه‎گو” و “خاطرات شروود آندرسن” . تصویر خانواده‎ای است که از شهرستانی به شهرستان دیگر آواره است. پدر، “قصه‎گو” ئی است از جنوب. مادر، زنیست ایتالیائی (آلمانی الاصل) که گفت تا بچه دارد: سومیش “شروود” است و برادر بزرگترش “کارل” نقاش. نبوغ قصه‎گوئی و استعداد درک نقاشی را از برکت این خانواده‎ دارد.

درست درس نخواند، ناگزیر بود کار کند، در مزرعه کلم و در اسپریس. مدتی هم مهتر بود و پادو کارخانه. سال‎های بین ۱۸۹۸تا ۱۹۱۲ در جنگ‎های اسپانیا-آمریکا شرکت داشت. از کوبا که‎ برگشت مدتی کوتاه در دانشکده ویتنبرک Wittenberg ، اهایو، درس‎ خواند، و بعد منصرف شد، به طنز گفته است که دنبالم فراستادند که بیا کارنامه‎ات را بگیر. از همان پیش از جنگ، چیز می‎نوشت.

در شیکاگو، علاوه برکارهای دیگر، در یک کانون تبلیغاتی هم کار کرد. ازدواج کرد و برگشت به شهر الیریا Ellyria ، اهایو. آنجا کارخانه‎ی رنگ‎سازیی را میگرداند. به شیکاگو رفت و دوباره بکار تبلیغاتی برگشت و با نویسنده های جوان شیکاگوئی آشنا شد سالهای‎ ۱۹۱۲ تا ۲۹۱۵ با “مارگارت آندرسن” و “جین‎هیپ” مقاله هائی در مجله ادبی “لیتل ریویو” نوشت. در یادداشت‎هایش نوشته است که کارل‎ سندبرک، بن‎هچت، فلوید-دل، و ایونیک‎تیت‎جنز را میدیده.

شروود اندرسن
شروود اندرسن

ترتیب چاپ کتابهای آندرسن از این قرار است:

۱۹۱۶-پسرویندی مک فرسون.

۱۹۱۶-مردان پیشرو در باره‎ی منطقه زغال‎ سنک پنسیلوانیا، که نشان‎دهنده‎ی جنبشی پنهانی بود، در راه تشکل کارگران، در راه رهائی آنان از کار شاق‎ و ستم‎انگیز.

۱۹۱۸-مجموع شعرهای بی‎وزن.

۱۹۱۹-وینسبرک، اهایو، حکایت‎هائی است در باب زندگی شهرستانی؛ شهر وینسبرک از ایالت اهایو. این کتاب اندرسن را مشهور کرد و اساس سبک او را نشان‎ داد. برای زندگی امریکائی تفسیری ناتو رالیستی دارد. میگوید که نیروهای اصلی رفتار انسان غریزی‎ست و نباید با معیارها و احکام عصر ماشین انکار شود. قهرمان‎ های او گیجند و پریشان، رسم‎وراهی ندارند و در برابر خشونت‎های کور زمانه، تاب نمی‎آورند.

۱۹۲۰-سفید فلک‎زده: خود می‎گوید “این، شهر بود که قهرمان کتاب بود. . بگمان من آنچه بر شهر میگذشت، از سرنوشت آدمها بسی مهمتر بود” همین نکته را در قصه‎ی تنهائی، آورده است که: سرگذشت‎ ایناک، بیشتر سرگذشت اتاقی است تا آدمی” ، در “سفید فلک‎زده” ماشین به شهر میآید و زیبائیها و شکوه شهر را به زوال می‎کشد، این “تم” ، در کتابهای دیگر او هم هست.

۱۹۲۱-فتح تخم‎مرغ: کتابیست حاوی شعر و حکایت، که از همان “زندگی آمریکائی” گفتگو دارد. همین سال بود که جایزه دیال Dial به “سفید فلک‎زده” و “وینسبرک، اهایو” او تعلق گرفت با دو هزار دلار جایزه‎ای که بدست آورد، سفری بپاریس کرد و فرصت‎ گشت‎وگذاری یافت.

۲۳-۱۹۲۲-ازدواج‎های فراوان- (رمان) اسبها و آدم‎ها: حکایتهائی کوتاه و بلند از زندگی‎ آمریکائی. بیشتر سال را در “نیوارلئان” با ویلیام‎ فاکنر همخانه بود.

۱۹۲۴-قصه‎ی قصه‎گو درآمد. قصه‎گشت و گذار نویسنده است در دنیای تمثیلی خودش و دیار واقعیت‎ها، از این کتابست که خواننده متوجه می‎شود که چرا آندرسن در شرح‎حال خود به ذکر تاریخها بی‎اعتناست. نوشته‎است” خیال میکنم “جوزف کنراد” بوده است که‎ گفته نویسنده وقتی که شروع کرد بنوشتن، زندگی را آغاز کرده‎ است این فکر مرا خوشحال کرد که پس ده‎سالی دارم. برای چنین آدمی مجال فراوان است. مجال بدوروبر خویش نگریستن، مجال فراوان برای دوروبر را پائیدن.

۱۹۲۵-نویسنده‎ی جدیر (رساله) زهرخند (رمان) تنها رمان اندرسون که پول درآورد. با همین وجوه بود که دوتا روزنامه (جمهوری و دموکراتیک) در “ماریون” انتشار داد. دست‎ها و قصه‎های دیگر منتخبی است از “وینسبر، اهایو” .

۱۹۲۶-یادداشتهای شروودآندرسن؛ ملاح.

۱۹۲۷-عهد جدید. (شعرهای منثور) در این دوران‎ یک‎سری سخنرانی در مملکت ایراد کرد که وسیله‎ی‎ امرار معاشش هم بود.

۱۹۲۹-شهرها سلام: قطعات منتخب از روزنامه‎ها. رساله‎ی بریشه گیاهه نزدیک‎تر و قصه‎های آلیس و رمان گمشده.

۱۹۳۰-بازار مکاره‎ی آمریکائی.

۱۹۳۱-زنها شاید مقاله‎ای است در باب زنان‎ که مسئله‎ی جنسیت را مطرح می‎کرد همین نکته در “مردان‎ پیشرو” و “زهرخند” هم مطرح است.

۱۹۳۲-وراء هوس: رمان

۱۹۳۳-مرگ در جنگل و قصه‎های دیگر،

۱۹۳۴-بی خودنمائی (مقاله) در این سال‎ “وینسبرک، اهایو” را به نمایشنامه درآورد که توسط گروه‎ تآتر “هند گرو “به صحنه آمد.

۱۹۳۵ آمریکای مبهوت: مقاله

۱۹۳۶-کیت باردون: رمان

۱۹۳۸-چهار نمایشنامه چاپ شد. وینسبرک‎ اهایو، فتح تخم‎مرغ، مادر، بعدش ازدواج کردند. این‎ سه‎تای اخیر تک پرده‎ایست.

۱۹۳۹-زادگاه: چند طرح.

در ۱۹۴۱ مرد.

آرش ، شماره چهارم

انتشار در مد و مه: تیرماه ۱۳۹۱

 

آثار شروود آندرسن عموما داستان های کوتاهی است در مورد طبقه متوسط جامعه امریکا. داستان گروهی از آدم ها که در حاشیه اجتماع هستند و معمولا از زندگی شکایت دارند و همیشه آرزو می کنند کاش این طور نبود و از این جهت به خیالبافی و تنهایی پناهنده می شوند. آدم هایی که در حسرت دوران جوانی و کودکی شان آه می کشند. آثار شروود آندرسن عموما داستان های کوتاهی است در مورد طبقه متوسط جامعه امریکا. داستان گروهی از آدم ها که در حاشیه اجتماع هستند و معمولا از زندگی شکایت دارند و همیشه آرزو می کنند کاش این طور نبود و از این جهت به خیالبافی و تنهایی پناهنده می شوند. آدم هایی که در حسرت دوران جوانی و کودکی شان آه می کشند. در داستان ماجرا ما با بحران تنهایی بشر امروز مواجهیم . بحرانی که خرافات و کوتاه اندیشی به آن دامن می زند. دختری زیبا در جوانی عاشق مردی می شود و مرد که مجبور است برای کار به شهری بزرگ برود رفته رفته معشوقه جوانش را فراموش می کند. داستان به همین سادگی شکل می گیرد و یک رشته اتفاقات که با نخی نامریی به هم متصل است پیش می آید. داستان از حوادث کوچکی تشکیل شده که همگی داستان را می برد به سمتی که خواننده متوجه می شود با متنی آسیب شناسانه مواجه است . شخصیت زن در داستان ماجرا موجودی است خودآزار که قربانی ذهن شایعه ساز اجتماع و البته افکار تابو ساز خودش است . آدم های آثار آندرسن از زندگی توقع زیادی ندارند. آرزوهای شان کوچک و به ظاهر دست یافتنی است . اما تلخی ماجرا از آنجا شروع می شود که خواننده می فهمد همین آرزوهای پیش و پا افتاده هم برای آدم های متوسط الحال در حد خواب و خیالی بعید است . شخصیت های آندرسن ساکنین جامعه امریکایی هستند که از رفاه زندگی امریکایی نصیبی نبرده اند و تنها سهم شان از تلاش برای رسیدن به نقطه اوج در پایان تنگدستی و گمنامی است . شاید از این جهت باشد که آدم های آندرسن لحنی مالیخولیایی دارند و فضاها همگی نشان از یک اندوه پنهان دارد. اندوهی که در لایه های رویی داستان حتی رنگی از طنزی ریشخندآمیز دارد اما در سطوح پنهانی داستان روایتی تلخ از عزلت و تنهایی است . قصه های آندرسن در ظاهر از ماجرایی چنان عادی برخور دارند که شاید بسختی بتوان آنها را تعریف کرد. اما همین سادگی داستان اشاره یی فلسفی بسادگی بغرنج زندگی است . آندرسن یک قصه گویی تمام معناست . راوی آندرسن سخنگوی تنهایی است که وعظ نمی کند و با آنکه دانای کل است اما اطلاعاتش را از آدم ها و وقایع یکباره بر سر خواننده نمی ریزد. راوی فقط قصه یی می گوید و در این حالت شاید بشود گفت ارزش های چنین داستانی بیشتر پنهان است تا آشکار. آنچه آندرسن می خواهد بگوید همگی در فرم و شیوه نگارش داستان و پرداخت شخصیت ها مستتر است و این خواننده موشکاف است که باید از بین اتفاقات ساده زندگی مفاهیم بزرگی را که نویسنده مد نظر دارد درک کند.