بــشـنـاس ایـکـه راهـنـوردســتــیپـیـش از روش، درازی و پـهـنـا راخـود رای می نبـاش کـه خـودراییرانـد از بــهـشــت، آدم و حــوا راپـاکـی گزین کـه راسـت…
بــشـنـاس ایـکـه راهـنـوردســتــی | پـیـش از روش، درازی و پـهـنـا را |
خـود رای می نبـاش کـه خـودرایی | رانـد از بــهـشــت، آدم و حــوا را |
پـاکـی گزین کـه راسـتـی و پـاکـی | بـر چـرخ بـر فـراشـت مسـیحـا را |
آنـکـس بــبــرد سـود کـه بـی انـده | آمــاج گــشــت فــتـــنــه دریــا را |
اول بـــــدیــــده روشــــنئی آمــــوز | زان پـس بـپـوی این ره ظـلـمـا را |
پـروانـه پـیش از آنـکـه بـسـوزنـدش | خرمن بـسوخت وحشت و پروا را |
شـیرینی آنـکـه خـورد فـزون از حـد | مستـوجـب است تـلخی صفرا را |
ای بــاغــبــان، ســپــاه خــزان آمـد | بـس دیر کشـتـی این گل رعنا را |
بــیـمـار مـرد بــســکـه طــبــیـب او | بــیــگــاه کــار بـــســت مــداوا را |
علم است میوه، شاخه هستی را | فـضـل اسـت پـایه، مقصـد والا را |
نـیکـو نـکـوسـت، غـازه و گـلـگـونـه | نــبـــود ضــرور چــهــره زیــبـــا را |
عـــاقـــل بـــوعـــده بـــره بـــریـــان | نــدهـد ز دســت نـزل مــهـنــا را |
ای نـیک، بـا بـدان مـنـشـین هرگـز | خوش نیست وصله جامه دیبـا را |
گـردی چــو پــاکـبــاز، فـلـک بــنـدد | بـــر گــردن تـــو عــقــد ثـــریــا را |
صـیـاد را بــگـوی کـه پــر مـشــکـن | ایـن صــیــد تــیـره روز بــی آوا را |
ای آنـکــه راســتــی بــمـن آمـوزی | خـود در ره کـج از چـه نهی پـا را |
خـون یـتـیـم در کـشـی و خـواهـی | بـاغ بـهـشـت و سـایه طـوبـی را |
نـیـکـی چـه کـرده ایم کـه تـا روزی | نـیـکــو دهـنـد مـزد عــمـل مــا را |
انـبـاز سـاخـتـیم و شـریـکـی چـنـد | پـــروردگـــار صـــانــع یــکـــتـــا را |
بــرداشــتــیــم مــهــره رنــگــیـن را | بـــگـــذاشـــتـــیــم لؤلؤ لـــالــا را |
آمــوزگـــار خـــلـــق شـــدیــم امــا | نـشـنـاخـتــیـم خـود الـف و بــا را |
بـت سـاخـتـیـم در دل و خـنـدیـدیم | بـر کـیش بـد، بـرهـمـن و بـودا را |
ای آنـکـه عــزم جــنـگ یـلـان داری | اول بـــســـنــج قــوت اعــضـــا را |
از خــاک تــیـره لــالـه بــرون کــردن | دشــوار نـیـســت ابــر گـهـر زا را |
سـاحـر، فـسـون و شـعـبـده انگارد | نــور تــجــلــی و یــد بـــیــضــا را |
در دام روزگــــار ز یــــکــــدیــــگــــر | نتـوان شـناخـت پـشـه و عـنقا را |
در یـــک تــــرازو از چـــه ره انـــدازد | گـوهـرشـنـاس، گـوهر و مـینـا را |
هــیــزم هــزار ســـال اگــر ســـوزد | نـدهـد شــمـیـم عــود مــطــرا را |
بـر بـوریا و دلق، کـس ای مسـکین | نفـروخـتـسـت اطـلـس و خـارا را |
ظـلم اسـت در یکی قفـس افکندن | مـردار خــوار و مـرغ شــکـرخــا را |
خـــون ســـر و شـــرار دل فــرهــاد | ســوزد هــنــوز لــالــه حــمــرا را |
پــرویـن، بــروز حـادثـه و سـخـتــی | در کــار بــنــد صــبـــر و مــدارا را |
ای دل عــبــث مـخــور غـم دنـیـا را | فــکــرت مـکــن نـیـامـده فــردا را |
کـنـج قـفـس چـو نـیک بـینـدیشـی | چون گلشن است مرغ شکیبا را |
بــشـکـاف خـاک را و بــبـیـن آنـگـه | بـــی مــهــری زمــانــه رســوا را |
این دشـت، خـوابـگاه شهیدانسـت | فـرصـت شـمـار وقـت تـمـاشـا را |
از عـمـر رفـتــه نـیـز شــمـاری کـن | مشـمار جـدی و عقرب و جـوزا را |
دور اســت کـاروان سـحــر زیـنـجــا | شـمعـی بـبـاید این شـب یلدا را |
در پـرده صـد هـزار سـیه کـاریسـت | ایـن تـنـد سـیـر گـنـبــد خـضـرا را |
پـیوند او مجـوی که گم کـرد اسـت | نــوشـــیــروان و هــرمــز و دارا را |
ایـن جـویـبـار خـرد کـه مـی بـیـنـی | از جــای کـنـده صــخــره صـمـا را |
آرامـشــی بــبــخــش تــوانـی گــر | ایـن دردمــنـد خــاطــر شــیـدا را |
افـسـون فـسـای افعـی شـهوت را | افــســار بــنـد مـرکــب ســودا را |
پـــیــونــد بـــایــدت زدن ای عـــارف | در بــاغ دهـر حـنـظـل و خـرمـا را |
زاتــش بــغــیـر آب فــرو نـنـشــانــد | سـوز و گـداز و تــنـدی و گـرمـا را |
پــنـهـان هـرگـز مـی نـتــوان کـردن | از چــشــم عـقـل قـصـه پــیـدا را |
دیـــدار تـــیـــره روزی نـــابــــیـــنـــا | عـبـرت بـس اسـت مـردم بـینا را |
ای دوست، تـا که دسترسی داری | حــاجــت بـــر آر اهــل تــمــنــا را |
زیـراک جــسـتــن دل مـسـکـیـنـان | شـایان سـعادتـی اسـت تـوانا را |
از بــس بــخـفـتـی، ایـن تـن آلـوده | آلــــود ایـــن روان مـــصــــفــــا را |
از رفعت از چـه بـا تـو سـخـن گویند | نشناخـتـی تـو پـسـتـی و بـالا را |
مــریـم بــســی بــنـام بــود لــکــن | رتـبـت یکـی اسـت مریم عـذرا را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج